“De zon van de Russische poëzie”, Ruslands meest veelzijdige dichter. Enkele verrassende, niet eerder vertaalde lange gedichten, waaronder een griezelverhaal...
*Is het altijd kommer en kwel in de Russische literatuur en zo ja, waarom? Poesjkin weet raad.

Die zijn hele leven schipperde tussen dichterschap en politieke ambities, tussen vrouw en mâitresse. Diepgang en dramatische spanning zijn kenmerkend voor zijn verzen.

Geliefd bij liedschrijvers om de lichte toets en de prachtige klank. Tevens een van de bedenkers van Kozma Proetkov, Ruslands meest onzinnige dichter, die de stelling “men kan het onomvatbare niet omvatten” poneerde.

Mooi, door zijn veelal vrouwelijke lezers aanbeden, doch met zijn verfijnde gestel niet tegen de bizarre metamorfose bestand waaraan Rusland in zijn tijd werd onderworpen.

Zeevaarder, schutter en dichter wilde hij zijn, en wel in die volgorde. Hij had de eer, de jonge Achmatova tot vrouw te nemen en haar te introduceren in de literaire kringen van St-Petersburg.

Anna Achmatova

[1889-1966]

Decennialang een icoon in Rusland, aanvankelijk om haar bijzondere lyriek en exotische schoonheid, vervolgens als “koningin in ballingschap” nadat haar werk niet meer uitgegeven werd.

Degenen die moeite doen om zijn cryptische gedichten te ontcijferen worden beloond: de barokke rijkdom en muzikaliteit van zijn poëzie zijn weergaloos.
Door een bijtende satire op Stalin werd Mandelstam naar de strafkampen gestuurd. Pas jaren later mocht zijn vrouw Nadezjda vernemen waar en wanneer haar man was gestorven. Haar aangrijpend relaas van haar leven met en zonder Mandelstam is in brede kring bekend.

Een kleurrijk, gepassioneerd dichter. De meeste verschrikkingen van het Stalinregime bleven hem bespaard, maar door de illegale druk van Dokter Zjivago raakte hij alsnog uit de gratie.

Nooit zou deze eigenzinnige vrouw gratie verlenen aan halfslachtigheid, “mantel der liefde”, “goed fatsoen”. Zij legde alle gevoelens bloot en deed er nog een schepje bovenop. Een der grootste dichters van de vorige eeuw.

Galitsj schreef brave filmscenario’s en toneelstukken, waar hij riant van leefde. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en zijn ware gedachten en gevoelens vonden uitdrukking in felle satirische liederen. Hiervoor werd Galitsj in 1970 het land uitgezet.

Een Russische Georgiër, bijzonder populair in de linkse kringen van het Sovjetunie. Zijn chansons doen het ook zonder vertaling goed (vooral in Frankrijk), maar kunnen ook in het Nederlands worden uitgevoerd. De teksten zijn het meer dan waard!

Meesterlijke verzen die fijnzinnige en originele gedachten verwoorden.
Hoewel maatschappelijke ontwikkelingen geen onderwerp zijn van haar poëzie trad zij op cruciale momenten tegen onrecht en vervolgingen op.